Nawrót choroby nowotworowej – emocjonalne konsekwencje i możliwości psychologicznej pomocy

Abstract

   Nawrót choroby nowotworowej negatywnie obciąża pacjenta nie tylko somatycznie, ale również psychicznie i społecznie. Staje się źródłem silnego stresu i uruchamia różnorodne, nieprzyjemne, intensywne reakcje emocjonalne jak: rozpacz, niepokój, bezradność, poczucie winy, żal, smutek. Czasami reakcje te potrafią być zdecydowanie silniejsze niż wtedy, gdy diagnoza stawiana była po raz pierwszy, nawet jeśli pacjent miał świadomość ryzyka nawrotu. Niektóre z doznań pacjenta stają się na tyle silne i niekorzystne, iż wymagają specjalistycznej pomocy. Taką jest np. sytuacja, gdy pacjent rezygnuje z leczenia, pomimo realnych szans na odniesienie z niego korzyści lub myśli o przerwaniu cierpienia, przez popełnienie samobójstwa.

   Praca uwzględniając perspektywę obserwacji klinicznych oraz dotychczasowe doniesienia z literatury przedmiotu w ramach psychologii zdrowia oraz psychoonkologii ma na celu ukazanie w jaki sposób pacjenci reagują na informację, że choroba powróciła oraz które z tych zachowań i kiedy wymagają reakcji ze strony lekarza czy innych osób uczestniczących w procesie leczenia i opiece nad pacjentem. W pracy omówione także zostaną formy pomocy psychologicznej pacjentom w radzeniu sobie z sytuacją nawrotu.